HRM

ಆನಂದರಾಯರು ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದು ತಾವು ತಂದಿದ್ದ ಮೂರು ಗೊಂಬೆಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಅವು ನೋಡಲು ಒಂದೇ ತರಹ ಇದ್ದವು. ಆದರೆ ಅವುಗಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ತೂತುಗಳು ಇದ್ದವು. ಮೊದಲ ಗೊಂಬೆಯ ಎರಡೂ ಕಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ತೂತುಗಳು ಇದ್ದವು. ಎರಡನೆಯ ಗೊಂಬೆಯ ಒಂದು ಕಿವಿ ಮತ್ತು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ತೂತುಗಳಿದ್ದರೆ, ಮೂರನೆಯ ಗೊಂಬೆಯ ಬಲಗಿವಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ತೂತು ಇತ್ತು.

ಅನಂತರ, ಆನಂದರಾಯರು ಸೂಜಿ-ನೂಲು ತಂದರು. ಮೊದಲ ಗೊಂಬೆಯ ಬಲಗಿವಿಯಲ್ಲಿ ತೂರಿಸಿದ ನೂಲು ಅದರ ಎಡಗಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ ಬಂತು. “ನೋಡಿ ಮಕ್ಕಳೇ, ಈ ಗೊಂಬೆ ಏನನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ? ಕೆಲವು ಜನರಿರುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳುವಂತೆ ನಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಮಾತಿ ಬೆಲೆ ಕೊಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ; ಈ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ್ದನ್ನು ಆ ಕಿವಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ, ತಿಳಿಯಿತಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.

ಬಳಿಕ, ಎರಡನೆಯ ಗೊಂಬೆಯ ಕಿವಿಯಿಂದ ನೂಲನ್ನು ತೂರಿಸಿದಾಗ ನೂಲು ಅದರೆ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂತು. “ಇದು ಇನ್ನೊಂದು ತರದ ಜನರನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇವರು ನಿಮ್ಮ ಮಾತನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ, ನಂತರ ಅದನ್ನು ನಿಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧವೇ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ - ಚಾಡಿ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ, ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ವದಂತಿ ಹರಡಲಿಕ್ಕೆ” ಎಂದು ಆನಂದರಾಯರು ವಿವರಿಸಿದರು.

ತದನಂತರ, ಮೂರನೆಯ ಗೊಂಬೆಯ ಮುಖದ ತೂತಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ನೂಲು ತೂರಿಸಿದಾಗ, ಅದು ಹೊರಗೆ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆನಂದರಾಯರು ಅದನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಿದರು: ‘ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಇದು ಮೂರನೆಯ ತರದ ಜನರನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇವರ ಬಳಿ ನೀವು ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ಅವರು ಅದನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಇಂತಹ ಜನರು ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹರು; ನೀವು ಅವರನ್ನು ನಂಬಬಹುದು.”

ಅರ್ಪಿತಾ ಮತ್ತು ದೀಪಿಕಾ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರು. ಅರ್ಪಿತಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಹಾಡುವಾಗ ಸಭಾಭವನದಲ್ಲಿ ಸೂಜಿ ಬಿದ್ದರೂ ಕೇಳುವಂತಹ ಮೌನ. ಎಲ್ಲರೂ ತದೇಕಚಿತ್ತದಿಂದ ಅವಳು ಮಧುರ ಧ್ವನಿಯಿಂದ ಹಾಡುವುದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ಆದರೆ, ತಂಗಿ ದೀಪಿಕಾಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. "ನಾನೂ ಅಕ್ಕನಂತೆ ಹಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದರೆ …" ಎಂದು ದೀಪಿಕಾ ಆಗಾಗ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದೊಂದು ದಿನ ಅಕ್ಕ ಅರ್ಪಿತಾ ತಂಗಿಯ ಬಳಿ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು, “ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಹಾಡೋಣ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನೀನು ಬೇಗನೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡಲು ಕಲಿಯಬಹುದು.”

ಮೊದಲ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೀಪಿಕಾಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಕ್ಕನಾಗಲೀ ತಂಗಿಯಾಗಲೀ ವಿಚಲಿತರಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ಪಿತಾ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ತಂಗಿಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ದೀಪಿಕಾ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಅವರ ಶಾಲೆಯ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ದಿನ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹಾಡಬೇಕೆಂದು ಅವರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದರು. ದೀಪಿಕಾಳಿಗೆ ಆತಂಕವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಅವಳು ಛಲದಿಂದ ದಿನದಿನವೂ ಹಾಡುತ್ತಾ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದಳು. ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ದಿನ ಅರ್ಪಿತಾಳ ಆರೋಗ್ಯ ಹದಗೆಟ್ಟಿತು; ಅವಳು ಹಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ದೀಪಿಕಾ ಒಬ್ಬಳೇ ಹಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಅವಳು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ವೇದಿಕೆಯನ್ನೇರಿ ಹಾಡಲು ಶುರುವಿಟ್ಟಳು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವಳು ಸತತ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಆ ದಿನ ದೀಪಿಕಾ ಅಮೋಘವಾಗಿ ಹಾಡಿದಳು. ಕೊನೆಗೆ ಸಭಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ಅಭಿನಂದಿಸಿದರು. ಅದು ಅವಳ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಂತ ಅಭಿಮಾನದ ದಿನವಾಯಿತು.

ಅನೂಪನಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಆಟಗಳಲ್ಲಿಯೂ ತಾನೇ ಗೆಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ಹಠ - ಫುಟ್‌ಬಾಲ್, ಇಸ್ಪೀಟ್, ವಿಡಿಯೋ ಆಟಗಳು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ. ಆಟಗಳಲ್ಲಿ ಸೋಲುವುದನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಸಹಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಆತ ಎಲ್ಲ ಆಟಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಏನೇನೋ ತಂತ್ರ ಮಾಡಿ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದ. ತನ್ನ ಮೋಸದಾಟಗಳು ಇತರರಿಗೆ ತಿಳಿಯೋದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದವನ ಯೋಚನೆ.

 ಆದರೆ, ಒಂದು ಪಂದ್ಯಾಟದಲ್ಲಿ ಅವನ ಯಾವ ತಂತ್ರವೂ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಆ ಪಂದ್ಯಾಟದ ತೀರ್ಪುಗಾರರು ಇವನಂತಹ ಮೋಸಗಾರರಿಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶವೇ ನೀಡಬಾರದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ, ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಆಟಗಾರನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಡೆಯನ್ನೂ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಅನೂಪನಿಗೆ ಆ ಪಂದ್ಯಾಟದಲ್ಲಿ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿದಂತಾಯಿತು. ಅವನು ಉತ್ತಮ ಆಟಗಾರನೇನೋ ಹೌದು. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದರಲ್ಲಿಯೂ ಗೆಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮೊದಲ ಅಥವಾ ಎರಡನೆಯ ಸುತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅವನು ಸೋತು ಹೋದ. ಆ ದಿನ, ಪಂದ್ಯಾಟ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಅವನು ಆಟದ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಚಿಂತಿಸಿದ. ಎಲ್ಲ ಆಟಗಳಲ್ಲಿಯೂ ತಾನೇ ಗೆಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ಅವನ ಹಠ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಮಣ್ಣು ಮುಕ್ಕಿತ್ತು. ಅವನು ಅವತ್ತೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ: ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ತಾನೇ ಗೆಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ದುರಾಶೆ ಬೇಡವೆಂದು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸೋಲುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಆಗ ಅವನು ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಟವಾಡಲು ಕಲಿಯಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ನಿಹಾರಿಕಾ ತನ್ನ ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಸೆಕೆಂಡ್-ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳ ಮಳಿಗೆಗೆ ಹೋದಳು - ಓದಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಮೇಜೊಂದನ್ನು ಖರೀದಿಸಬೇಕೆಂದು. ಅಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಮೇಜಿನ ಡ್ರಾವರ್ ಎಳೆದಾಗ ಅದರಲ್ಲೊಂದು ಕವರ್ ಕಾಣಿಸಿತು. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಅದನ್ನು ತೆರೆದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಹಣ ಸಿಕ್ಕಿತು.

ಅವಳು ಅದೇ ಮೇಜನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ ಮನೆಗೆ ತಂದಳು. ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು: ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಆ ಹಣದಿಂದ ನಾನು ಸೈಕಲ್, ಹೊಸಹೊಸ ಉಡುಪು ಇತ್ಯಾದಿ ಖರೀದಿಸಬಹುದು. ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳು ಆ ಕವರನ್ನು ಪುನಃ ತೆರೆದಾಗ, ಅದರೊಳಗೆ ಹಣದ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಕೈಬರಹದ ಹಾಳೆ ನಿಹಾರಿಕಾಳಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದದ್ದನ್ನು ಓದಿದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು: ಅದು ಯಾರೋ ವೃದ್ಧೆ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕಾಗಿ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಉಳಿಸಿದ್ದ ಹಣ.

ಈಗ ನಿಹಾರಿಕಾಳಿಗೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವಾಯಿತು. “ಈ ಹಣ ನನ್ನದಲ್ಲ. ಇದು ಆ ವೃದ್ಧೆ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರಿಗಾಗಿ ಉಳಿಸಿದ ಹಣ. ಅವಳು ತೀರಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಅನಂತರ ಅವಳ ಕುಟುಂಬದವರು ಈ ಮೇಜನ್ನು ಆ ಮಳಿಗೆಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿರಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಆ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿಸಬೇಕು" ಎಂದು ಅವಳು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು.

ತನ್ನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ನಿಹಾರಿಕಾ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದಾಗ, ಮಗಳ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಅಮ್ಮ ಮನಸಾರೆ ಮೆಚ್ಚಿದಳು.