ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಪಾರು ಚಂದವೋ ಚಂದ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಮಹಡಿಯ ಮೆಟ್ಟಲು ಹತ್ತುವಾಗ ಅವಳ ಫ್ರಾಕ್ ಮೊಳೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ತಗಲಿ ಹರಿಯಿತು. ತನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಫ್ರಾಕ್ ಹರಿದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಅವಳಿಗೆ ದುಃಖವೋ ದುಃಖ. ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಅವಳು ಅಳುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದಳು.
ಅಲ್ಲೇ ಬಲೆ ಹೆಣೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಜೇಡ ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಪಾರುವನ್ನು ಕಂಡಿತು. ಅವಳನ್ನು ಸಂತೈಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಂದಿತು. "ಯಾಕೆ ನೀನು ಅಳುತ್ತಿದ್ದಿ?” ಎಂದು ಪಾರುವನ್ನು ಜೇಡ ಕೇಳಿತು. “ಅಯ್ಯೋ, ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಫ್ರಾಕ್ ಹರಿಯಿತು" ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದಳು ಪಾರು.
ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಜೇಡ ಹೇಳಿತು, "ನನ್ನ ಅವಸ್ಥೆ ನೋಡು. ನಾನು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಒಂದು ಬಲೆ ಹೆಣೆಯುತ್ತೇನೆ. ಒಂದು ಬಲೆ ಹೆಣೆಯಲು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಲು ಒಂದೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸಾಕು. ನಿನ್ನೆ ತಾನೇ ನಾನೊಂದು ಬಲೆ ಹೆಣೆದಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮನೆ-ಕೆಲಸದವಳು ಅದನ್ನು ಒಂದೇಟಿಗೆ ಗುಡಿಸಿ ಹಾಕಿದಳು. ನನಗೂ ದುಃಖವಾಯಿತು. ಆದರೆ ನಾನು ದುಃಖಿಸುತ್ತಾ ಕೂರುವ ಬದಲು ಇನ್ನೊಂದು ಬಲೆ ಹೆಣೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ನೀನೂ ಅಳಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಅವರು ಹರಿದ ಫ್ರಾಕನ್ನು ಹೊಲಿದು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಹೋಗು, ಆಟವಾಡು.”