ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಗಂಡುಮಕ್ಕಳು. ಅವರಿಗೆ ಸಕಲ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿಸಲು ಮಹಾರಾಜ ಗುರುಗಳನ್ನು ನೇಮಿಸಿದ. ಕೆಲವು ವರುಷಗಳ ನಂತರ, ತನ್ನ ಮಗಂದಿರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಿಸಬೇಕೆಂದು ಮಹಾರಾಜ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ.
ಅವನು ಇಬ್ಬರು ರಾಜಕುಮಾರರನ್ನೂ ಕರೆಸಿಕೊಂಡ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಕೋಣೆ ಒದಗಿಸಿ, ಹೀಗೆಂದ: “ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ನೀವು ಏನನ್ನಾದರೂ ತುಂಬಿಸಬೇಕು. ನಾನು ನಾಳೆ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತೇನೆ.”
ಮರುದಿನ ರಾಜ ಮೊದಲಾಗಿ ಹಿರಿಯ ಮಗನ ಕೋಣೆ ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ. ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಭರ್ತಿ ಹುಲ್ಲು ತುಂಬಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಮೂರ್ಖತನ ಕಂಡು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಬೇಸರವಾಯಿತು.
ಅನಂತರ ಮಹಾರಾಜ ಕಿರಿಯ ಮಗನ ಕೋಣೆ ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಬಂದ. ಕಿರಿಯ ಮಗ ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ವಿನಂತಿಸಿದ. ಒಳ ಬಂದ ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ತುಂಬಿದ್ದ ಕತ್ತಲು ಕಂಡು ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ಆಗ ಕಿರಿಯ ಮಗ ಒಂದು ಮೊಂಬತ್ತಿ ಬೆಳಗಿಸಿ ಹೇಳಿದ, “ಅಪ್ಪಾ, ನಾನೀಗ ಈ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕನ್ನು ತುಂಬಿದ್ದೇನೆ.” ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಜೊತೆಗೆ, ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ನಂತರ ಆಳಲು ಕಿರಿಯ ಮಗನೇ ಸೂಕ್ತ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಯಿತು.