ಪರಿಣೀತಾ ಐದನೆಯ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವತ್ತು ಅವಳ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ. ಅವಳ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಅವಳಿಗೆ ಹೊಸ ಉಡುಪು ಹೊಲಿಸಲು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಟೈಲರ್ ಯಾವಾಗ ಹೊಸ ಉಡುಪು ತರುತ್ತಾನೆಂದು ಪರಿಣೀತಾ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಂತೂ ಟೈಲರ್ ಹೊಸ ಉಡುಪು ತಂದಿತ್ತ.
ಅದನ್ನು ಧರಿಸಿದ ಪರಿಣೀತಾಳಿಗೆ ಆಘಾತ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಣ್ಣದಾಗಿತ್ತು; ಬಿಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಟೈಲರ್ ಮುಖ ಸಣ್ಣದು ಮಾಡಿಕೊಂಡ; ತನ್ನದು ತಪ್ಪಾಯಿತು, ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡ. ಬೇರೆ ಉಡುಪು ತೊಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸಬೇಕೆಂದು ಪರಿಣೀತಾಳ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದರು. ಆದರೆ ಪರಿಣೀತಾ ಕೇಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. “ಬಂದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ವಾಪಾಸು ಕಳಿಸು. ನನಗೆ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ ಬೇಡವೇ ಬೇಡ" ಎಂದವಳು ಕಿರುಚಿದಳು.
ಆಗ ಪರಿಣೀತಾಳ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಗೆಳತಿ ಮಂದಾಕಿನಿ ಬಂದಳು. ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಪರಿಣೀತಾ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಒರಸಿಕೊಂಡಳು; ಬೇರೆ ಉಡುಪು ಧರಿಸಿದಳು. ಇತರ ಅತಿಥಿಗಳೂ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬಂದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಪರಿಣೀತಾಳಿಗೆ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಶಯ ಹಾರೈಸಿದರು. ಅವಳ ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿದ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಸವಿದರು.
ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ ಪರಿಣೀತಾ ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಹೀಗೆಂದಳು: “ಅಮ್ಮಾ, ನನ್ನ ಹೊಸ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಳಾಯಿತೆಂದು ನಾನು ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸದಿದ್ದರೆ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಬಹಳ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸಣ್ಣ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ನಾನು ದೊಡ್ದದು ಮಾಡಿ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ತೊಂದರೆ ಮಾಡಿದೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಮಾಡೋದಿಲ್ಲ. ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆ ಆದರೆ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.” ಅವಳ ಅಮ್ಮ ಅವಳನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು, “ಆದದ್ದಾಯಿತು, ಈಗ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡು" ಎಂದರು.