ಒಂದು ದಿನ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಹಿಪ್ಪುನೇರಳೆ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಹಂಚಿ, ಅವುಗಳಿಂದ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕೆಂದರು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ರಾಜುವಿಗೆ ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ. ಅವನು ಜೋಪಾನದಿಂದ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ, ಅದಕ್ಕೆ ದಿನವೂ ನೀರೆರೆದ. ಬೀಜ ಮೊಳೆತು, ಸಸಿಯಾಗಿ, ಮೊದಲ ಎಲೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ರಾಜು ಆತುರದಿಂದ ಅಧ್ಯಾಪಕರನ್ನು ಕೇಳಿದ, "ನಾನು ಇದರ ಬೀಜಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಬಹುದೇ?" “ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ. ನೀನು ಇನ್ನೂ ಕಾಯಬೇಕು. ಒಂದು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಕಾಯಿ ಬಿಟ್ಟಾಗ ನೀನು ಅದರ ಬೀಜಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಬಹುದು" ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದರು ಅಧ್ಯಾಪಕರು.
ರಾಜುವಿಗೆ ನಿರಾಶೆಯಾದರೂ ಅವನು ಜತನದಿಂದ ಸಸಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನಲ್ಲಿ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಅಸಹನೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ಅಧ್ಯಾಪಕರ ಬಳಿ ಹಲವಾರು ಸಲ ಅದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ. ಅಧ್ಯಾಪಕರು "ಬೇಡ, ಬೇಡ. ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದಿರು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹಣ್ಣು ಕಾಣಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ ಅವನು ಗಿಡವನ್ನು ನೆಲದಿಂದ ಕಿತ್ತು ತೆಗೆದ. ಆದರೆ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣುಗಳು ಪಕ್ವವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಅಸಹನೆಯಿಂದಾಗಿ ಅವನ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನವೂ ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತು. ಆದರೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಸಹಪಾಠಿಗಳ ಗಿಡಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೀಡಿದವು. ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲು ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದಿರಬೇಕು ಎಂಬ ಪಾಠ ಕಲಿತ ರಾಜು.