ಇನ್ನೇನು ಮತ್ತೇನು ಗತಿಯೆಂದು ಬೆದರದಿರು
ನಿನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿಹುದೆ ವಿಧಿಯ ಲೆಕ್ಕಣಿಕೆ
ಕಣ್ಣಿಗೆಟುಕದೆ ಸಾಗುತಿಹುದು ದೈವದ ಸಂಚು
ತಣ್ಣಗಿರಿಸಾತ್ಮವನು - ಮಂಕುತಿಮ್ಮ
ಇನ್ನು ಮುಂದೇನು? ಮತ್ತೇನು ಗತಿ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಯಾವತ್ತೂ ಅಂಜದಿರು. ಯಾಕೆಂದರೆ ವಿಧಿಯ ಲೆಕ್ಕಣಿಕೆ (ಪೆನ್ನು) ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು ಈ ಮುಕ್ತಕದಲ್ಲಿ. ನಾವು ಹುಟ್ಟುವಾಗಲೇ ನಮ್ಮ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ವಿಧಿ ಬರೆದಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದೊಂದು ನಂಬಿಕೆ.
ಇತ್ತೇಚೆಗಿನ ದುರುಂತಗಳ ಸರಮಾಲೆ ಗಮನಿಸಿರಿ: ಮಲೇಷ್ಯಾದ ಎರಡು ವಿಮಾನಗಳು ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರೆಲ್ಲರ ಸಾವು. ಚೀನಾದ ನೌಕೆಯೊಂದು ಮುಳುಗಿ ಸುಮಾರು ೫೦೦ ಜನರ ಮರಣ. ೨೫ ಎಪ್ರಿಲ್ ೨೦೧೫ರಂದು ನೇಪಾಳವನ್ನು ನಡುಗಿಸಿದ ಭೂಕಂಪಕ್ಕೆ ೮,೦೦೦ ಜನರ ಬಲಿ; ಅಲ್ಲಿನ ಗಾಯಾಳುಗಳು ೧೭,೦೩೭.
ನಮ್ಮದೇ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ೨೦೧೫ರ ಜೂನ್ ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ತೊಡಗಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ರೈತರ ಸಂಖ್ಯೆ ೧೫೦ ದಾಟಿದೆ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಜಮೀನಿನ ಒಡೆಯರು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಮಗೆಲ್ಲ ಅನ್ನದಾತರು. ಆದರೂ ಯಾಕೆ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದರು? ತಾವು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಕಬ್ಬಿನ ಬೆಳೆಗೆ ಬೆಂಕಿಯಿಟ್ಟು, ಅದರ ಉರಿಜ್ವಾಲೆಗೇ ಹಾರಿದರಲ್ಲ!
ಇದನ್ನು ವಿಧಿಲಿಖಿತ ಎನ್ನಬೇಡವೇ? ಅವರೆಲ್ಲರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನುಗಳಿದ್ದವು. ಸರಕಾರ ಹಾಗೂ ಸ್ವಯಂಸೇವಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಹತ್ತಾರು “ಸಹಾಯವಾಣಿ”ಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಫೋನ್ ನಂಬರಿಗೆ ಒಂದು ಫೋನ್ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ದರೆ …. ಅಥವಾ, ಮಡದಿಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದರೆ “ಇನ್ನೇನು ಗತಿ” ಎಂಬ ದುಗುಡ ಮರೆಯಾಗಿ ಜೀವ ಉಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಅದಕ್ಕೇ ಅನ್ನುವುದು ಆ ದೈವದ ಸಂಚು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸದಂತೆ (ಎಟುಕದೆ) ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು. ದೈವ ನಮಗಾಗಿ ಏನನ್ನು ಕಾದಿರಿಸಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವೆಂದೂ ತಿಳಿಯಲಾರೆವು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಆತ್ಮವನ್ನು ತಣ್ಣಗಿರಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅಲ್ಲೋಲಕಲ್ಲೋಲಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡಬಾರದು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎದುರಾದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ “ಏನೇ ಬರಲಿ, ನಾನು ತಣ್ಣಗಿರುವೆ” ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು.
ಸಹಿಸುವುದು ಸವಿಯುವುದು ಕಹಿಯೂಟ ಸಹಿಸುವುದು
ಬಹುವಾಯಿತೆಂದೆನದೆ ಕಹಿಯ ಸಹಿಸುವುದು
ಕಹೆ-ಸಿಹಿಗಳೆರಡಲ್ಲಮೊಂದೆಯೆನಿಪನ್ನೆಗಂ
ಸಹಿಸುವುದು ಬಂದುದನು – ಮರುಳ ಮುನಿಯ
ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸಹಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸವಿಯುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಯಾವುದನ್ನು? ಕಹಿಯೂಟವನ್ನು! ಅಂದರೆ ಬದುಕು ನಮಗೆ ನೀಡುವ ನೋವು, ಸೋಲು, ಸಂಕಟ,ಕಷ್ಟನಷ್ಟ – ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಹಿಸುವುದು ಅಗತ್ಯ. ಇವೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಸುಖ ಅಥವಾ ನಲಿವು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ದುಃಖದುಮ್ಮಾನಕ್ಕೆ ನಮ್ಮನ್ನು ತಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಆದರೂ ಅವನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸವಿಯಲು ಕಲಿಯುವುದು ಅತ್ಯವಶ್ಯ ಎಂಬ ಸಂದೇಶ ನೀಡುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ.ಜಿ.
ಒಂದು ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಬಡಿಯಬಹುದಾದ ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಗಂಡ, ಹೆಂಡತಿ, ಮಗ ಮತ್ತು ಮಗಳ ಸುಖಸಂಸಾರ. ತಟಕ್ಕನೆ ತಂದೆ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಮೃತನಾದರೆ, ಮಗ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಫೇಲಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅನಂತರ ಮಗ ಮಾದಕದ್ರವ್ಯ ವ್ಯಸನಿಯೂ ಆಗುತ್ತಾನೆ. ಅತ್ತ ಮಗಳು ಪ್ರೇಮಪಾಶಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಪ್ರಿಯಕರನೊಂದಿಗೆ ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಮಗ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಮುರಿದುಕೊಂಡರೆ, ಪ್ರಿಯಕರ ಮಾಡಿದ ಮೋಸದಿಂದ ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾದ ಮಗಳು, ಮನೆಗೆ ಮರಳಿ ಮಂಕಾಗಿ ಕೂರುತ್ತಾಳೆ. ಇವರು ಬಾಡಿಗೆಗಿದ್ದ ಮನೆಯ ಮಾಲೀಕ ತಕ್ಷಣವೇ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಾಕೀತು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ (ಬಾಡಿಗೆ ಕೊಡಲಿಲ್ಲವೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ) ಇವೆಲ್ಲ ಆಘಾತಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಆ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುವುದು ಹೇಗೆ?
ಐದು ವರುಷಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ನೋವು ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಹೈರಾಣಾಗಿ ದಿನ ತಳ್ಳಿದ ಆ ತಾಯಿಗೆ ವಾಹನ ಅಪಘಾತ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲಿನ ತೀರ್ಪಿನಂತೆ, ಗಂಡನ ಸಾವಿಗಾಗಿ ರೂ.೩೦ ಲಕ್ಷ ಪರಿಹಾರ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗ, ಹೋದ ಜೀವ ಬಂದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ತೀರ್ಪಿನ ಅನುಸಾರ, ರೂ.೨೫ ಲಕ್ಷ ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ವರುಷದ ಠೇವಣಿಯಿಟ್ಟು, ಆಕೆ ಹೊಸ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಹಿ-ಸಿಹಿಗಳು ಬೇರೆಯಲ್ಲ; ಅವೆರಡೂ ಒಂದೇ ಎನಿಸುವ ವರೆಗೆ ಬಂದುದನ್ನೆಲ್ಲ ಸಹಿಸುವುದು ಎಂದರೆ ಇದೇ ಆಲ್ಲವೇ? ಬದುಕಿನ ಕಠಿಣ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ ಎದುರಿಸಿ, ನೋವುನಲಿವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಮಭಾವ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ ಹಲವರು ಇದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಂದ ಕಲಿಯೋಣ; ಕಲಿತು ಬೆಳೆಯೋಣ.