ಒಲ್ಲೆನೆನದಿರು ಬಾಳನ್; ಒಲವದೇನೆನದಿರು
ಉಲ್ಲಾಸಕ್ಕೆಡೆ ಮಾಡು ನಿನ್ನಿದಾದನಿತು
ನಿಲ್ಲು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯಿಂದಲನ್ಯಾಯಗಳನಳಿಸೆ
ಎಲ್ಲಕಂ ಸಿದ್ಧನಿರು - ಮಂಕುತಿಮ್ಮ
ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದು ಕಷ್ಟಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳು ನುಗ್ಗಿ ಬರುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಕಾಲಸರಿದಂತೆ ಅವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತವೆ ವಿನಃ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಈ ಬದುಕೇ ಬೇಡ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಒಲವು ಎಂಬುದರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ಅನುಭವ ಹಾಗೆಯೇ. ಯಾರನ್ನೋ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇವೆ; ಕೊನೆಗೆ ಅವರು ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಯಾರಲ್ಲೋ ಪ್ರೀತಿವಿಶ್ವಾಸ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ; ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಅವರಿಂದ ನಮಗೆ ದ್ರೋಹ! ಹಾಗಾಗಿ ಒಲವಿನ ಬಗ್ಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಯಾರಾದರೂ ಪ್ರೀತಿವಿಶ್ವಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದಾಗ ಅಸಡ್ಡೆಯಿಂದ “ಅದೇನದು?” ಅಂತೇವೆ.
ಇವು ಎರಡು ಧೋರಣೆಗಳೂ ಸರಿಯಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು. ಅದರ ಬದಲಾಗಿ, ನಾವು ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಸಕಾರತ್ಮಕ ಧೋರಣೆ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕು ಎಂಬುದವರ ಸಂದೇಶ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ತೋರಿಸುವ ಎರಡು ದಾರಿಗಳು: ಇತರರ ಉಲ್ಲಾಸಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮಿಂದಾದಷ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು ಮತ್ತು ಅನ್ಯಾಯಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ಹೋರಾಡುವುದು.
ಯಾವುದೇ ಹಣ ವೆಚ್ಚ ಮಾಡದೆ, ಇತರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ನೂರಾರು ದಾರಿಗಳಿವೆ. ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗು, ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತು, ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಬೆಂಬಲಿಸುವುದು, ಕೈಕುಲುಕಿ ಅಭಿನಂದಿಸುವುದು, ಸಾಧನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ನುಡಿ – ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಯಾವ ಖರ್ಚೂ ಇಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಅನ್ಯಾಯ ತುಂಬಿರುವಾಗ, ಅದನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಲು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಅವರು ನೀಡುವ ಎರಡನೇ ಸೂತ್ರ. ಇದು ಉದಾತ್ತ ಕಾಯಕ. ಪರಿಸರದ ನಾಶ, ನಿಸರ್ಗ ಸಂಪತ್ತಿನ ಲೂಟಿ, ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಧ್ವಂಸ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಸೊತ್ತಿನ ನಾಶ, ಪರರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ, ಮೋಸ, ಜಾತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸೆ, ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯ – ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳು. ಇವುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿ, ಅನ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದವರಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸುವುದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ.
ಅಂತೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ತಯಾರಾಗಿರಬೇಕು ವಿನಃ ಜೀವನವೇ ಬೇಡ ಎನ್ನಬಾರದು. ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಏನಾದೀತು ಎಂಬುದು ನಮಗಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದುವೇ ಬದುಕಿನ ಸ್ವಾರಸ್ಯ. ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಏನೇ ಬರಲಿ, ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಾಗೋಣ.
ಬಿಡಿಸು ಜೀವವನೆಲ್ಲ ಜಗದ ತೊಡಕುಗಳಿಂದ
ಬಿಡು ಮಮತೆಯನುಮೆಲ್ಲ ಪುಣ್ಯದಾಶೆಯನುಂ
ದುಡಿದು ಲೋಕಕ್ಕದರ ಕಡಿತಕ್ಕೆ ಜಡನಾಗಿ
ಕಡಿಯೆಲ್ಲ ಪಾಶಗಳ – ಮರುಳ ಮುನಿಯ
ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಿದ್ಧರಾದ ನಂತರ ….. ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ತೊಡಕುಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಜೀವವನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು; ಎಲ್ಲ ಮಮತೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಪುಣ್ಯದ ಆಶೆಯನ್ನೂ ತ್ಯಜಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ.ಜಿ.
ಅದು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಹಸಿವಾದಾಗ ತಿನ್ನಲೇ ಬೇಕು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಹಣ ಗಳಿಸಬೇಕು – ದುಡಿತ ಅಥವಾ ವ್ಯವಹಾರದಿಂದ. ಮೈಮುಚ್ಚಲು ಉಡುಪು ಬೇಕೇ ಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೂ ಹಣ ಬೇಕು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಲೇ ಬೇಕು – ಅದಕ್ಕೊಂದು ಸೂರು ಬೇಕೇ ಬೇಕು. ಹೀಗೆ, ನಮ್ಮ ಮೂಲಭೂತ ಅಗತ್ಯಗಳೇ ನಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಕುಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕುಸುತ್ತವೆ. ಇಂತಹ ತೊಡಕುಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮೊದಲ ಹಂತ.
ಮುಂದಿನ ಹಂತದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಣಕ್ಷಣವೂ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾಯೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟುವ ಮಮತೆಯಿಂದ ವಿಮೋಚನೆ ಸಾಧಿಸಬೇಕು. ನನಗೊಬ್ಬನಿಗೇ ಒಳಿತಾಗಬೇಕು, ಒಳ್ಳೆಯದೆಲ್ಲವೂ ನನಗೇ ಸಿಗಬೇಕು ಎಂಬ ಸ್ವಾರ್ಥ; ನಾನು ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯಬೇಕು, ಇತರರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಅಡಿಯಾಳಾಗಿರಬೇಕು ಎಂಬ ಅಧಿಕಾರ ಲಾಲಸೆ; ನಾನೇ ಸರಿ, ನನಗೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರ – ಇವೆಲ್ಲವೂ ಮಮತೆಯ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳು. ಇವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೊರೆಯಬೇಕು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಪುಣ್ಯ ಗಳಿಸುವ ಆಶೆಯನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕು.
ಇದಕ್ಕೆ ಸುಲಭದ ದಾರಿ ಯಾವುದು? ಜಗದ ಜಂಜಡಗಳ ಕಡಿತಕ್ಕೆ ಜಡನಾಗಿ ದುಡಿಯುವುದು. ದುಡಿಮೆಯಲ್ಲೇ ಮುಳುಗುವುದು – ಕಾಯಕವೇ ಕೈಲಾಸ ಎಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡು. ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ: ನೀವು ಅಪಾರ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ, ಕ್ಷಣ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ದುಃಖ ಪಡಲು ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ದುಡಿದರೆ, ದುಃಖವೇ ಹತ್ತಿರ ಬರೋದಿಲ್ಲ. ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಪಾಶಗಳನ್ನು ಕಡಿದು, ನಮ್ಮ ಜೀವವನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಲು ಇದೇ ದಾರಿ.