ತಿರುತಿರುಗಿ ತಿರುಗುತ್ತೆ ಬುಗುರಿ ತಾನೇ ಸೋತು
ತಿರೆಗುರುಳುವುದು ತನ್ನ ಬಲವ ತಾಂ ಕಳೆದು
ನರನುಮಂತೆಯೆ ಸುತ್ತಿ ಕಡೆಗೊಂದು ದಿನ
ತೆರುವನಸ್ಥಿಯ ಧರೆಗೆ - ಮಂಕುತಿಮ್ಮ
ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಬುಗುರಿಯಾಟ ನಮಗೆಲ್ಲ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯ. ಅದಕ್ಕೆ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ನೂಲು ಸುತ್ತಿದ ಬಳಿಕ, ರೊಯ್ಯನೆ ನೆಲಕ್ಕೆಸೆದಾಗ ಸರ್ರನೆ ತಿರುಗಲು ಶುರು. ಹಾಗೆ ತಿರುಗುತ್ತ ನಿಧಾನವಾಗಿ ತನ್ನ ಬಲ ಹಾಗೂ ವೇಗ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಬುಗುರಿ ಕೊನೆಗೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಉರುಳಿ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು; ಅದರ ಚಲನೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು. ಮನುಷ್ಯನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಎಂದು ಮನಮುಟ್ಟುವ ಮಾತನ್ನಾಡಿದ್ದಾರೆ ಮುಕ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ.ಜಿ.ಯವರು.
ಯಾಕೆಂದರೆ ಮನುಷ್ಯನೂ ಬದುಕಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ವೇಗವಾಗಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾನೆ. ಏನೆಲ್ಲ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು! ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕಾರುಬಾರುಗಳು! ಒದ್ದಾಟಗಳು, ಸಂಕಟಗಳು, ಜಂಜಾಟಗಳು! ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ, ಯೌವನದ, ಸಂಸಾರದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು. ಇವುಗಳ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಸುತ್ತುತ್ತಾ, ಆರಂಭದ ವರುಷಗಳ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನೂ ಬಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಾಗುತ್ತಾನೆ (ತೆರುವನಸ್ಥಿಯ ಧರೆಗೆ).
೨೫ ಎಪ್ರಿಲ್ ೨೦೧೫ರಂದು ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿ ೭.೯ ತೀವ್ರತೆಯ ಭೂಕಂಪದಲ್ಲಿ ಒಂದೇಟಿಗೆ ಸುಮಾರು ೮,೦೦೦ ಜನರು ಮಣ್ಣಾದರು. ಗಾಯಾಳುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಸುಮಾರು ೧೭,೦೦೦. ಭೂಕಂಪದ ಕ್ಷಣದ ವರೆಗೆ ಎಂತಹ ಜಂಜಡದ ಜೀವನ! ಅದಕಾಗಿ ಇದಕಾಗಿ ಮತ್ತೊಂದಕಾಗಿ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಬಡಿದಾಟ: ಪದವಿಗಾಗಿ, ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ, ವೇತನಕ್ಕಾಗಿ, ಭಡ್ತಿಗಾಗಿ, ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ, ಸಂಸಾರಕ್ಕಾಗಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ, ಮನೆಗಾಗಿ, ಜಮೀನಿಗಾಗಿ – ಹೀಗೆ ಜೋರಾಗಿ ಸುತ್ತಿಸುತ್ತಿ ಹೆಣಗಿ ಹೆಣಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ನಿಶ್ಚಲ!
೨,೫೦೦ ಕಿಮೀ ಉದ್ದದ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಭೂಕಂಪದ ಅಪಾಯದ ಗಂಟೆ ಮೊಳಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ – ಭಾರತ ಭೂಖಂಡದ ಉತ್ತರದ ಗಡಿ ನೇಪಾಳದ ದಕ್ಷಿಣದ ಗಡಿಗೆ ೪೦ – ೫೦ ದಶಲಕ್ಷ ವರುಷಗಳ ಮುಂಚೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗಿನಿಂದ. ಇಂತಹ ಆತಂಕದ ಭೂವಲಯದಲ್ಲಿ ಭೂಕಂಪದ ತೀವ್ರತೆ ತಡೆಯುವಂತಹ (ಜಪಾನಿನ ಮಾದರಿಯಂತೆ) ಮನೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಗಮನ ನೀಡದ ಕಾರಣ ಈಗ ೨,೮೦,೦೦೦ ಮನೆಗಳ ನಾಶ, ಅಪಾರ ಸಾವುನೋವು. ಮನುಷ್ಯನ ಬದುಕಿನ ದೊಡ್ದ ವಾಸ್ತವ ಸಾವು ಎಂಬ ಅರಿವು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಲಿ.
ಮರಣವೇ ಮುಗಿವಲ್ಲ, ಜನನವೇ ಮೊದಲಲ್ಲ
ತೆರೆಯ ಬೀಳೇಳುಗಳು ಕಾಲನದಿಯಳವು
ಪರಿಪರಿಯ ರೂಪು ತಳೆಯುವುದೊಂದೆ ವಾರಿಕಣ
ಪರಿದಾಟವದರಾಟ – ಮರುಳ ಮುನಿಯ
ಸಾವೆಂಬುದು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ದೊಡ್ದ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಮರಣವೇ ಅಂತ್ಯವಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ, ಹುಟ್ಟೆಂಬುದು ಆರಂಭವೂ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು. ಹುಟ್ಟುಸಾವುಗಳು ಕಾಲನದಿಯ ತೆರೆಯ ಏಳುಬೀಳುಗಳು ಎನ್ನುವ ಮೂಲಕ, ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಅರಿವನ್ನು ಉನ್ನತ ಮಜಲಿಗೆ ಏರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಕೋಟಿಕೋಟಿ ಜನರ ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣ, ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ. ಅನಂತವಾಗಿ ಹರಿಯುವ ಕಾಲನದಿಯಲ್ಲಿ ಇವೆಲ್ಲ ಕೇವಲ ಅಲೆಗಳು. ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ, ಸಾವಿನ ಆಘಾತದಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ನೇಪಾಳದ ಭೀಕರ ಭೂಕಂಪ ಅಥವಾ ದೇಶದೇಶಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದ ಸುನಾಮಿಯಿಂದಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ಒಂದೇಟಿಗೆ ಇಲ್ಲವಾದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಉಳಿದವರು ತಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಆ ಅರಿವಿನಿಂದ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ನೀರಿನ (ವಾರಿ) ಒಂದು ಕಣವನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ. ಅದು ಬಗೆಬಗೆಯ ರೂಪ ತಾಳುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಮನುಜರಾದ ನಾವು ಪರಿಪರಿಯ ರೂಪ ತಾಳಿ ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಬರುತ್ತೇವೆ. ಆ ನೀರಿನ ಕಣದಂತೆ ನಮ್ಮದೂ ಬರಿಯ ಹೆಣಗಾಟ. ಮಳೆಹನಿಯಾಗಿ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳುವ ನೀರಿನ ಕಣ, ಮಣ್ಣಿನಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಬಹುದು. ಅಥವಾ ಇತರ ಅಸಂಖ್ಯ ನೀರಿನ ಕಣಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿ, ನೀರ ಧಾರೆಯಾಗಿ, ತೊರೆಯಾಗಿ, ಹೊಳೆಯಾಗಿ, ನದಿಯಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಸಾಗರ ಸೇರಬಹುದು. ಮಣ್ಣಿನಾಳದಿಂದ ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಮೇಲೆತ್ತಿದಾಗ ಅಥವಾ ಸಾಗರದ ಉರಿಬಿಸಿಲಿಗೆ ಆವಿಯಾದಾಗ ಆಕಾಶಕ್ಕೇರಿ ಮೋಡವಾಗಿ ಅದರ ಅಲೆದಾಟ. ಮತ್ತೆ ಯಾವತ್ತಾದರೂ ವಾಯುವಿನ ಒತ್ತಡದ ಏರುಪೇರಿನಿಂದಾಗಿ, ಪುನಃ ಮಳೆಹನಿಯಾಗಿ ಭೂಮಿಗಿಳಿಯುವ ಪಾಡು. ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ವರುಷಗಳಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಕಣಕಣ ಪಟ್ಟ ಪಾಡು ನಮಗರಿವಾಗದು.
ನಮ್ಮ ಬದುಕೂ ಹಾಗೆಯೇ ಎಂಬ ಅರಿವು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮ್ಮ ಅಳವಿನಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಅರಿವಿನಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಸಹನೀಯವಾದೀತು, ಅಲ್ಲವೇ?