ಹೊಳಪು ಹೊಳಪಿನ ನಡುವೆ ಬಿಡುವಿನಿತು ರತ್ನದಲಿ
ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನ ನಡುವೆ ಅನಿತಿನಿತು ನೆರಳು
ಬೆಳಸು ಬೆಳಸಿನ ಸಾಲು ನಡುವೆ ಬದಿ ಗದ್ದೆಯಲಿ
ಉಳಿವಿಗಳಿವಿನ ನೆಲೆಯೊ – ಮಂಕುತಿಮ್ಮ
ರತ್ನವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರಾ? ಅದರ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಹೊಳಪೇ ಹೊಳಪು. ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ, ಆ ಹೊಳಪನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕೊಡುವುದು ಆ ಹೊಳಪು ಹೊಳಪಿನ ನಡುವಿನ ಹೊಳಪಿಲ್ಲದ ಅಂಶ ಎಂಬುದು. ಇಂತಹ ರತ್ನದ ಉಪಮೆಯ ಮೂಲಕ ಬದುಕಿನ ದೊಡ್ಡ ಸತ್ಯವನ್ನು ತೋರಿದ್ದಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ. ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು, ಈ ಮುಕ್ತಕದಲ್ಲಿ.
ಬೆಳಕು ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬೆಳಕಿನ ಕೋಲುಕೋಲುಗಳ ನಡುವೆ ನೆರಳಿದೆ. ಆ ನೆರಳಿನ ಕತ್ತಲು ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನಮಗೆ ಬೆಳಕು ಕಂಡೀತೇ? ಅದಿಲ್ಲದೆ ಬೆಳಕಿನ ಅನುಭವ ನಮಗಾದೀತೇ?
ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸೋಲೂ ಇದೆ, ಗೆಲುವೂ ಇದೆ. ಹಾಗಿರುವಾಗ, ಗೆಲುವು ಮಾತ್ರ ನನಗಿರಲಿ, ಸೋಲು ಬೇಡವೇ ಬೇಡ ಎನ್ನಲಾದೀತೇ? ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವತ್ತೂ ನಾನೇ ಮೊದಲಿಗನಾಗಬೇಕು. ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ನಾನೇ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯಬೇಕು. ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ ಬಾರಿ ನನಗೇ ಭಡ್ತಿ ಸಿಗಬೇಕು. ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹಪಹಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಸೋಲು ನುಗ್ಗಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಹತಾಶರಾಗಿ ಪ್ರಪಾತಕ್ಕೆ ಬೀಳಬಾರದು. ಸೋಲೇ ಗೆಲುವಿನ ಸೋಪಾನವೆಂದು ಮುನ್ನಡೆಯಬೇಕು. ಮುಂದಿನ ಸುತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗೆಲುವು ನನ್ನದಾಗಲಿದೆ ಎಂಬ ಆತ್ವವಿಶ್ವಾಸ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಸುರು ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತ ನೆಲವನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಪೈರಿನ ಸಾಲುಸಾಲು. ನಡುವೆ ಇದೆ ಬದು. ಮತ್ತೆ ಪೈರಿನ ಸಾಲುಸಾಲು.
ಬದುಕಿನಲ್ಲಿಯೂ ಹಾಗೆಯೇ. ಉಳಿವು ಮತ್ತು ಅಳಿವು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇವೆ. ಹುಟ್ಟಿನ ಜೊತೆಗೇ ಸಾವು ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬಂದಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸತ್ಯ ನಮಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಈ ಸತ್ಯ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ತಯಾರಿಲ್ಲ. ಬದುಕಿನ ನಶ್ವರತೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನೆಲೆ.
ಅದರ ಬದಲಾಗಿ, ನಾನು ಶಾಶ್ವತ ಎಂಬಂತೆ ಬದುಕಿದರೆ ಅಂತ್ಯ ದಾರುಣವಾದೀತು. ಹಿಟ್ಲರ್, ಸದ್ದಾಂ ಹುಸೇನ್, ಗಡಾಫಿ – ಇಂಥವರು ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಮಾಡಿದ್ದು ಹಿಂಸೆ. ತಮಗೆ ಸಾವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ, ಸಾವಿರಾರು ಜನರನ್ನು ಕ್ರೌರ್ಯದಿಂದ ಸಾಯಿಸುತ್ತ ಜೀವಿಸಿದ ಇವರೂ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಸತ್ತರು – ಅವರು ಇತ್ತ ಹಿಂಸೆಯೇ ಅವರನ್ನು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೊಂದಿತು.
ಇನ್ನಾದರೂ ನಮ್ಮ ಬೆನ್ನಿಗಿರುವ ಸಾವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಇದೇ ನಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ದಿನವೆಂಬಂತೆ ಒಳ್ಳೆಯತನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಬದುಕೋಣ.
ಕರಿಮೋಡ ಬಿಳಿಮೋಡ ಸರಿಪಣಿಯವೊಲು ಪರಿಯೆ
ನೆರಳೊಮ್ಮೆ ಬೆಳಕೊಮ್ಮೆ ಮುಸುಕುವುದು ಧರೆಯ
ಕರುಮ ಮೇಘದಿನಂತು ಮಬ್ಬೊಮ್ಮೆ ತೆರೆಪೊಮ್ಮೆ
ಬರುತಿಹುದು ಬಾಳಿನಲಿ – ಮರುಳಮುನಿಯ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕರಿಮೋಡದ ನಂತರ ಬಿಳಿಮೋಡ, ಇದನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕರಿಮೋಡ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತವೆ –ಸರಪಣಿಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ. ಈ ಉಪಮೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಜೀವನದ ದೊಡ್ಡ ಸತ್ಯವೊಂದನ್ನು ನಮ್ಮ ಎದುರಿಗಿಡುತ್ತಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ.ಜಿ.ಯವರು.
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಮೋಡಗಳು ಹಾಗೆ ಪ್ರವಹಿಸುತ್ತವೆ; ಅದರಿಂದಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನೆರಳು – ಬೆಳಕಿನ ಆಟ. ಕರಿಮೋಡ ಹಾಯ್ದಾಗ ಧರೆಯಲ್ಲಿ ನೆರಳು, ಬಿಳಿಮೋಡ ಹಾಯ್ದಾಗ ಬೆಳಕು. ನೆರಳೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ, ಬೆಳಕೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ; ನೆರಳಿನ ನಂತರ ಬೆಳಕು, ಹಾಗೆಯೇ ಬೆಳಕಿನ ನಂತರ ನೆರಳು – ಇದುವೇ ಬದುಕಿನ ದೊಡ್ಡ ಸತ್ಯ.
ನಮ್ಮ “ಕರ್ಮ” ಎಂಬುದು ಆಕಾಶದ ಮೋಡವಿದ್ದಂತೆ. ಕರ್ಮಫಲ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿದ್ದಾಗ, ಕರಿಮೋಡದಿಂದಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನೆರಳು ಕವಿಯುವಂತೆ, ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮಬ್ಬು. ಯಾರನ್ನೋ ಅಥವಾ ಯಾವುದನ್ನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನೋವಿನಿಂದಾಗಿ ಮಂಕಾಗುತ್ತೇವೆ. ಅಪವಾದ ಅಥವಾ ತೆಗಳಿಕೆಯ ಬಿರುಸಿಗೆ ಮಸಕಾಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಇದು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಕರ್ಮಫಲ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಿದ್ದಾಗ, ಬಿಳಿಮೋಡದಿಂದಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಹಾಯುವಂತೆ, ನಮ್ಮ ದುಃಖವೆಲ್ಲ ಕರಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆರೋಪ ಹಾಗೂ ನಿಂದನೆಗಳೂ ಕರಗಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ.
ನೆನಪಿರಲಿ, ಇದೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಇವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಸರಪಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಡಿಗಳಿದ್ದಂತೆ – ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದು ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಸಹಜ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ ನಮ್ಮ ಕರ್ಮ ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಮುಕ್ತಕ ಬೊಟ್ಟು ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಬಂದಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಯಾವತ್ತೋ ಯಾರಿಗೋ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ನಮಗೆ ವಾಪಾಸು ಬಂದೇ ಬರುತ್ತದೆ – ಇದು ನಿಸರ್ಗ ನಿಯಮ. ಒಳಿತನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೆ ಒಳಿತು, ಕೆಡುಕನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೆ ಕೆಡುಕು – ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ಒಳಿತನ್ನೇ ಮಾಡೋಣ, ಅದರಿಂದಾಗಿ ಕೆಡುಕಿನ ಕರ್ಮಫಲ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿ.