ಝೆನ್ ಗುರು ಸೋಯೆನ್ ಶಕುವಿನ ಶಿಷ್ಯರು, ಬಿರು ಬೇಸಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸೆಕೆ ತಾಳಲಾಗದೆ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸೋಯೆನ್ ಶಕು ಈ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆತ ಮಾತ್ರ ದಿನವಿಡೀ ಸದಾ ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಆತ ಶಿಷ್ಯನಾಗಿದ್ದಾಗ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ.
ಆಗ ಸೊಯೇನ್ ಶಕುವಿಗೆ ಹನ್ನೆರಡರ ವಯಸ್ಸು. ಆತ “ತೆಂಡೆ" ತತ್ತ್ವಜ್ನಾನ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅದೊಂದು ಬೇಸಗೆಯ ನಡುಹಗಲು. ಉರಿ ಬಿಸಿಲು. ದಣಿದಿದ್ದ ಸೋಯೆನ್ ಶಕುವಿಗೆ ತಂಪುಗಾಳಿ ಬೀಸಿದಾಗ ಮಂಪರು. ಆಶ್ರಮದ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲೇ ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟ.
ಸಮಯ ಸರಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಮೂರು ತಾಸುಗಳ ನಂತರ ಸೋಯೆನ್ ಶಕುವಿಗೆ ಅಚಾನಕ್ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಗಾಬರಿ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗಿದ್ದ ಅವನ ಗುರುಗಳು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಮರಳಿ, ಆಗಷ್ಟೇ ಅವನಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದರು.
ಇನ್ನೂ ಮಲಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಸೋಯೆನ್ ಶಕುವನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ, "ದಯವಿಟ್ಟು ಮನ್ನಿಸಬೇಕು, ದಯವಿಟ್ಟು ಮನ್ನಿಸಬೇಕು" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಗುರುಗಳು ಅಪಾರ ಎಚ್ಚರದಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಕಾಲು ಸೋಕದಂತೆ ಅವನನ್ನು ದಾಟಿ ಆಶ್ರಮದ ಒಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರು.
ಅದೇ ಕೊನೆ. ಅನಂತರ ಸೋಯೆನ್ ಶಕು ಯಾವತ್ತೂ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.