ಗುಡಿಯ ಪೂಜೆಯೊ, ಕಥೆಯೊ, ಸೊಗಸುನೋಟವೊ, ಹಾಡೊ
ಬಡವರಿಂಗುಪಕೃತಿಯೊ, ಆವುದೋ ಮನದ
ಬಡಿದಾಟವನು ನಿಲಿಸಿ ನೆಮ್ಮದಿಯನೀವೊಡದೆ
ಬಿಡುಗಡೆಯೊ ಜೀವಕ್ಕೆ - ಮಂಕುತಿಮ್ಮ
ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡುವ ಪೂಜೆ, ಹರಿಕಥೆ ಅಥವಾ ಭಜನೆ, ಮನಕ್ಕೆ ಆಹ್ಲಾದ ನೀಡುವ ಸೊಗಸುನೋಟ, ಮನಮಿಡಿಯುವ ಸಂಗೀತ, ಬಡಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು – ಇಂತಹ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಚಟುವಟಿಕೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಚಡಪಡಿಕೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಒದಗಿಸಿದರೆ, ಅದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಜೀವಕ್ಕೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಎಂದು ಸರಳ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಈ ಮುಕ್ತಕದಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ ಮಾನ್ಯ ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು.
ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಆಗಾಗ ಭೇಟಿ ನೀಡುವವರು ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಜನರು. ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ, ಎರಡು ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ, ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಹಾಗೂ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಗುಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ದೇವರ ದರ್ಶನ ಮಾಡುವವರು ಹಲವರು. ಅಲ್ಲಿ ಹರಿಕಥೆ ಅಥವಾ ಭಜನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೂತು ಕೇಳುವವರು ಅನೇಕರು.
ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಾಗ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗುವವರು ಸಾವಿರಾರು ಜನರು. ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಸುಂದರದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಹಂಬಲ ಅವರದು. ನದಿಗಳು, ಜಲಪಾತಗಳು, ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳು, ಉದ್ಯಾನಗಳು, ಸೇತುವೆಗಳು, ಸಮುದ್ರತೀರಗಳು, ಹೊಲಗದ್ದೆಗಳು, ತೋಟಗಳು – ಅಲ್ಲಿನ ನೋಟಗಳು ಕಣ್ಣಿಗೂ ಹಿತ, ಮನಕ್ಕೂ ಹಿತ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಂಗೀತದ ಖಯಾಲಿ. ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ, ಕರ್ನಾಟಕ, ಹಿಂದುಸ್ಥಾನಿ, ಭಾವಗೀತೆಗಳು, ಗೇಯಪದಗಳು, ಜಾನಪದ, ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಗೀತ – ಇಂತಹ ವಿಭಿನ್ನ ಗಾಯನಕ್ಕೆ ಮನಸೋತವರು ಹಲವರು. ಎಂ.ಎಸ್.ಸುಬ್ಬುಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಭೀಮಸೇನ ಜೋಷಿ, ಮುತ್ತುಸ್ವಾಮಿ ದೀಕ್ಷಿತರ್, ಶೆಮ್ಮಗುಡಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅಯ್ಯರ್, ಎಂ.ಬಾಲಮುರಲಿ ಕೃಷ್ಣ – ಇಂತಹ ಸಂಗೀತ ದಿಗ್ಗಜರ ಗಾಯನವನ್ನು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಕೇಳುತ್ತಾ ಆನಂದಿಸುವವರು ಅನೇಕರು.
ಹಾಗೆಯೇ ಬಡವರಿಗೆ ತಮ್ಮಿಂದಾದ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವವರು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಜನರು – ಬಡಜನರಿಗೆ ಉಡುಪು, ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೆಚ್ಚ, ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ನೆರವು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ. ಕಾಸರಗೋಡಿನ ಹತ್ತಿರ ಸಾಯಿರಾಂ ಭಟ್ ಎಂಬವರು ಬಡಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ನೂರಾರು ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ನೆಮ್ಮದಿಗಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ನೀವೂ ಇಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಜೀವಕ್ಕೆ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಭಾವ.
ಅಳುವರೊಡನಳುತಳುತೆ ನಗುವರೆಡೆ ನಗುನಗುತೆ
ಬಲುಹದೋರುವರೊಡನೆ ಬಲುಹನುಬ್ಬಿಸುತೆ
ಹುಲುಸು ಬೆಳೆ ಬೇಕೆಂಬನಿಗೆ ಹುಲುಸುದೋರುತ್ತೆ
ಸಲಿಸವರಿಗವರಿಚ್ಛೆ – ಮರುಳ ಮುನಿಯ
ಅಳುವವರ ಅಳುವಿನಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಾ, ಹರುಷದಿಂದ ಇರುವವರೊಂದಿಗೆ ನಗುನಗುತ್ತಾ, ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ (ಬಲುಹು) ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವವರೊಂದಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಾ, ಹುಲುಸಾದ ಬೆಳೆ ಬೇಕೆಂಬವನಿಗೆ ಸಮೃದ್ಧ ಫಸಲು ಪಡೆಯುವ ದಾರಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, ಹೀಗೆ ಅವರವರಿಗೆ ಅವರವರ ಇಚ್ಛೆಗಳು ಕೈಗೂಡಲು ಕೈಜೋಡಿಸು ಎಂಬುದು ಈ ಮುಕ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮಾನ್ಯ ಡಿವಿಜಿಯವರ ಸಂದೇಶ.
ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುವ ಒಂದು ಸಂದೇಶವೂ ಇದೇ ಆಗಿದೆ: ಇತರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡು; ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಾಗದಿದ್ದರೆ ತೊಂದರೆ ಮಾಡಬೇಡ, ಸುಮ್ಮನಿರು. ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಇರುವವರ ಬಳಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅವರು ದುಃಖಿಸಲು ನಮ್ಮ ಹೆಗಲು ಕೊಡಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಹಿರಿಯರು. ಕೆಲವರು ಸಾವಿನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, “ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯಲೇ ಬೇಕು” ಎಂದೆಲ್ಲ ವಟವಟ ಮಾತಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಆ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಉಚಿತವಲ್ಲದ ಮಾತು. ಹಾಗೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿ, ಆತ್ಮೀಯರ ಸಾವಿನಿಂದ ನೊಂದವರ ದುಃಖ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾಡುವ ಬದಲು ಸುಮ್ಮನಿರಬೇಕು.
ಸಂತೋಷದಿಂದ ನಲಿದಾಡುವವರ ನಲಿವಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದರೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಅಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸಿನವರಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಹರುಷದಿಂದ ಇರುವಾಗ ಕೆಲವರಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆಯುರಿ ಶುರು. ಇಂಥವರು ಮತ್ಸರದಿಂದ ಕುದಿಯುತ್ತಾ ಅವರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೂ ಹೇಸುವುದಿಲ್ಲ., ಸಾಧಕರ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವರು ಮನದುಂಬಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿರುತ್ತಾರೆ, “ನಿನ್ನ ಸಾಧನೆ ವಿಶೇಷ, ಆದರೆ…”ಎಂದು ಕೊಂಕು ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಮಾತಿಗೆ ಕಾರಣ ಮತ್ಸರ. ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ವರ್ತನೆಯಲ್ಲ.
ಹಾಗೆಯೇ, ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಸಮೃದ್ಧ ಪ್ರತಿಫಲದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಆ ಪ್ರತಿಫಲ ಪಡೆಯಲು ನೆರವಾಗಬೇಕು; ನಮ್ಮ ಅನುಭವದ ಪ್ರಯೋಜನ ನೀಡಬೇಕು. ಅವರು ದಕ್ಷತೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಪೂರೈಸಿ, ಕೈತುಂಬ ಪ್ರತಿಫಲ ಪಡೆಯಲು ಒತ್ತಾಸೆಯಾಗಬೇಕು. ಅಂತೂ, ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬದುಕಲು ನಾವು ಕಲಿಯಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಸ್ಪಂದಿಸಿದಾಗ ಇಬ್ಬರ ಬದುಕೂ ಬಂಗಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದುವೇ ನಾವು ಮನುಷ್ಯರಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಪಡಿಸುವ ಬಗೆ.